Waarom kies ik voor coaching?

Verandering in het leven van mensen heeft me altijd gefascineerd.
Wat er IN de mens leeft, hoe hij/zij met verandering omgaat op welk vlak dan ook: een ongeval, een ziekte, oud worden, of een fysieke of psychische verandering bij jezelf, of bij iemand in je omgeving; het heeft invloed op jouw leven.

Hoe kan ik een schakel zijn in het vereenvoudigen van die processen? Wat kan ik bijdragen aan het helder krijgen van iemands stappen en iemand helpen om met de verandering om te gaan?

Dàt is waarom ik zoveel jaren terug Ergotherapie ging studeren en dat is ook waarom ik nu start met mijn coachingspraktijk

In de loop der jaren leerde ik de kracht zien die een mens in zichzelf kan vinden. De verandering die je zèlf teweeg kan brengen in de omstandigheden van je leven,  hoe je invloed kan hebben op je leven door anders tegen je omstandigheden te gaan aankijken, door te voélen wat je wil. Door rust in jezelf te vinden, blij te zijn met wie je bent.

In ogenschijnlijk kleine problemen of veranderingen in je bestaan is het soms moeilijk om zelf te zien dat je er invloed op hebt. Maar juist de kleine dingen in het leven kunnen o zo bepalend zijn voor je welzijn!
Zelf zie je vaak enkel het eindpunt, daar waar je zou willen geraken.
En dat kan onoverkomelijk ver weg lijken.

Dan is het fijn als je samen met iemand eens gaat kijken welke elementen er eigenlijk allemaal spelen in je leven. Iemand die onafhankelijk (zonder dat hij of zij overgenomen wordt door de emoties) over je schouder meekijkt en je kan helpen om die weg in kleine stukjes te hakken, waardoor de eerstvolgende stap wèl helder zichtbaar wordt.

Mijn eigen zoektocht in die materie -en het steeds dichter bij mezelf komen- heeft daar uiteraard mee te maken. En hij duurt al heel wat jaren. Ik denk dat hij startte tijdens een yogasessie, toen ik ongeveer 20 was, waarin de lerares ons aanraadde één zinnetje te onthouden als ons hoofd (onze gedachten) met ons aan de haal dreigde te gaan; “NU EVEN NIET”. Met onze ogen dicht werden we gevraagd het op het plafond boven ons te schrijven…

Het hielp.

En het bleef me bij. En ook later heeft het me heel vaak geholpen om fladderende en voorbijrazende gedachten los te laten en me op het NU te concentreren.

Hoe tegenstrijdig het misschien ook klinkt, tegenwoordig haal ik ‘stilstaan’ vooral uit beweging.
Door me letterlijk op mijn lichaam te concentreren, door dans (5 ritmes, tantric dance, dansen tijdens de afwas), door te wandelen, door massages, door aanraking en oefeningen die je bewust maken van je lichaam en wat je voelt.
Door ‘stilstaan’ te integreren in je dagelijks leven, leer je om je emotionele reacties te herkennen en om te zien wat de kleine stapjes zijn.

En hoe dat dan concreet werkt, daar wil ik graag stukjes van met anderen delen. Vandaar dat ik heel blij ben met deze kans!